อู่ซู่ (Wushu)


Wushu ( อู่ซู่ ) คือวิชาที่ว่าด้วยการใช้วิธีการในการเข้าปะทะต่อสู้เป็นสาระสำคัญ มีรูปแบบการร่ายกระบวนยุทธ และชั้นเชิงต่อสู้เป็นหลักในการฝึก และมีหลักศิลป์กายบริหารที่สืบทอดกันมา โดยมุ่งเน้นการประสานพลังภายในและภายนอก ซึ่งเป็นจุดเด่นของวิทยาการอู่ซู่

อนึ่ง คำว่า " อู่ซู่ " แปลว่า วิทยายุทธ ซึ่งก่อนหน้านี้ ชาวไทยรู้จักกันในนาม กังฟู ( คำว่า กังฟู เป็นภาษาพื้นเมือง แปลว่า " ฝีมือ " มิได้สื่อความหมายเกี่ยวกับหมัดมวยแต่อย่างใด เป็นแต่เพียงการเรียกขานแทนการไปฝึกฝีมือของชาวพื้นเมืองทางตอนใต้ของประเทศจีน ต่อมา เมื่อประเทศจีนแผ่นดินใหญ่เปิดประเทศ และวิชามวยของจีนเริ่มมีบทบาท จึงได้กำหนดให้ใช้คำศัพท์ให้ถูกต้องตามหลักวิชาการ คำว่า อู่ซู่ จึงถูกเรียกขานแทนคำว่า กังฟู ) ถึงแม้ว่าศิลปวิทยายุทธของจีนจะมีจำนวนมากมายเพียงใด แต่ทุกประเภทวิชา ล้วนอยู่ภายใต้เหตุผลและหลักการหรือกฏเกณฑ์อันเดียวกันทั้งสิ้น มิอาจแตกแยกกฏเป็นอื่นใดได้ หากแต่ความแตกต่างกันนั้น ขึ้นอยู่กับแหล่งกำเนิดของประเภทวิชานั้นเป็นสำคัญ

คุณประโยชน์ของวิชาอู่ซู่

1. เป็นวิชาที่เสริมสร้างความแข็งแรงให้กับร่างกาย

2. ได้ประโยชน์จากวิชาอู่ซู่เพื่อใช้ในการต่อสู้ป้องกันตัว

3. ให้หลักปรัชญาธรรม หลักจริยธรรม และปลูกจิตสำนึกที่ดีงาม

4. มีความเป็นศาสตร์และศิลป์ และให้ความบันเทิงเริงรมย์


Taijiquan (มวยไท่เก็ก)


เป็นวิชามวยที่นุ่มนวล เชื่องช้า เคลื่อนไหวแผ่วเบาแฝงเร้นซึ่งจิตสมาธิดูมีชีวิตชีวา วิชายุทธมีลักษณะเป็นวงจร ทุกท่าต่างมีรูปแบบเป็นวงกลม วิชายุทธต่อเนื่องไม่ขาดช่วง ตั้งแต่แรกเริ่มจนถึงจบกระบวน วิชาไท่จี๋เฉวี๋ยนมีหลายสกุล แต่สกุลที่แพร่หลายกันมาก ได้แก่ เฉิน , หยาง , อู๋ , อู่ , ซุน รวม 5 สกุลใหญ่ ต่อมายังได้มีการแตกแขนงออกอีกมากมาย และวิชาไท่จี๋เฉวี๋ยนยังแยกออกเป็นรูปแบบวงนอก (วงกว้าง) และวงใน (วงแคบ) มือลักษณะการขยายมือ และประสานประกบ ใช้พลังในลักษณะแข็งอ่อนประสานกัน คือคุณสมบัติพิเศษที่แตกต่างกันไปในวิชาไท่จี๋เฉวี๋ยน